De kop is eraf!

Joehoee!

De eerste dagen van stage zijn alweer voorbij! Maandagmorgen begon ik zo enthousiast, dat ik het gordijn van mijn raam eraf trok! Gelukkig ging ik 's avonds met opa en oma bellen en oma wist wel hoe ik die dingen er weer aangeknoopt moest krijgen!

Ik loop op een mengelmoesje van de HAP en SEH. Nu kun je denken dat dat wel lekker doorloopt, maar hier niet. Het ziekenhuis is een privé ziekenhuis, dus alleen de rijke sjeiks zijn welkom!

Iets spannends heb ik nog niet echt meegemaakt op deze afdeling. Het zijn vaak de simpele dingetjes, zoals voor een injectie, wondjes, etc. Sommigen vervelen zich denk ik, want die komen al als ze een zere keel hebben of hoesten... Dan zeiden mijn collega en ik tegen elkaar: next patient!

Wel als ze de deur zijn uitgelopen hoor! 

Een ambulance komt hier maar 1 of 2 keer op een dag aan en dan moet je nog geluk hebben, want ik heb het nog niet meegemaakt. Het ziekenhuis is ook zoveel kleiner dan in NL, want mijn afdeling bestaat uit 1 hokje met 1 persoon per dienst. Die duren hier heel lang trouwens: van 08.00 tot 22.00 uur en de dokter draait meestal dubbele diensten; dat is van 09.00 tot 09.00 de volgende morgen. Mijn diensten zijn van 08.00 tot 15.00, dus dat is top! De weekenden zijn wij hier ook lekker vrij! En om de 2 weken gaan we naar een andere afdeling. 

Vaak haal ik de patiënten uit de wachtkamer en doe de controles bij ze. Mijn collega stelt de vragen daarna en noteert dat. Ook heb ik al een aantal keer een cardiogram gemaakt. Dit laten ze mij ook alleen doen nu en dat is best leuk om te doen! 

De materialen die ze gebruiken zijn wel anders dan in NL soms. In NL gebruiken we (meestal) een automatische bloeddrukmeter bijvoorbeeld, maar hier gaat dat nog gewoon met de hand. 

De mensen zijn vrij wel altijd wel heel aardig en een aantal vragen zich af wat die blonde hier nou toch doet. Of ik uit Zweden, Finland of die kant ergens vandaan kom, want ik zie er niet uit als een chinees; zoals een patiënt het zei. 

De afdeling is dus erg rustig en dat maakt dat je best lang op patiënten zit te wachten soms. Collega's lopen tussendoor met elkaar gerust een kwartier te kletsen en ik sta erbij en kijk ernaar. 

Wel goed is het voor mijn Spaans! Het lukt me al aardig om het onderwerp uit een gesprek te vissen en een aantal woordjes en zinnetjes gaan ook steeds beter! Die oefen ik tussen het wachten dan maar ook. 

Dus, zo oefen ik met alles lekker door, de stroom gedraagt zich weer zoals het hoort (afkloppen) en als laatst wilde ik nog effe meedelen dat ik dit verhaal heerlijk in het zonnetje in mijn korte mouw getikt heb!

Adíos!